Hakkında
Nuzül
Mushaftaki sıralamada yüzüncü, iniş sırasına göre on dördüncü sûredir. Asr sûresinden sonra, Kevser sûresinden önce Mekke’de inmiştir. Medine’de indiğine dair rivayetler de vardır (bk. Şevkânî, V, 566).
Konusu
İnsanoğlunun nankörlüğü ve mala düşkünlüğü, ahiret hayatı için harcama yapmaması ve bu yüzden onu kötü bir sonucun beklediği söz konusu edilmektedir.
ADİYAT SURESİ OKUNUŞU
| 1. | Vel adiyati dabha |
| 2. | Fel muriyati kadha |
| 3. | Fel muğırati subha |
| 4. | Fe eserne bihı nak'a |
| 5. | Fe vesatne bihı cem'a |
| 6. | İnnelinsane li rabbihı le kenud |
| 7. | Ve innehu ala zalike le şehıd |
| 8. | Ve innehu li hubbil hayri le şedıd |
| 9. | E fe la ya'lemü iza bu'sira ma fil kubur |
| 10. | Ve hussıle ma fis sudur |
| 11. | İnne rabbehüm bihim yevmeizin le habir |
ADİYAT SURESİ ANLAMI
| 1, 2, 3, 4, 5, 6. | Soluk soluğa süratle koşan, (koşarken ayaklarını) vurarak ateş çıkaran, sabah erkenden baskın yapan, orada tozu dumana katan ve düşman topluluğunun ortasına dalan atlara andolsun ki, insan gerçekten Rabbine karşı pek nankördür. |
| 7. | Hiç şüphesiz buna kendisi de şahittir. |
| 8. | Hiç şüphesiz o, mal sevgisi sebebiyle çok katıdır. |
| 9, 10, 11. | Acaba o bilmiyor mu ki, kabirlerde bulunanlar çıkarıldığı ve kalplerdeki ortaya konulduğu zaman, işte o gün onların Rabbi kendilerinin her halinden mutlaka haberdardır. |
