Hz. Ebu Bekir’in (r.a) bir hizmetçisi vardı. Her gece ona yemesi için kazandıklarıyla satın aldığı bir yiyeceği getirirdi. Hz. Ebu Bekir (r.a) ise bunun nereden kazanıldığını veya nereden geldiğini sormadan yemeği yemezdi. Yine hizmetçi bir gece ona yemek getirdi. Hz. Ebu Bekir (r.a) elini yemeğe uzattı ve hiç sormadan bir lokma yedi.
Bu sırada hizmetçisi ona, ”Her gece, yemeğin nereden geldiğini sorardınız, bu gece sormadınız.” dedi. Hz. Ebu Bekir (r.a.), “Eyvah! dedi. Bunu bana açlık yaptırdı. Eyvah! Peki o zaman söyle. bunu nereden temin ettin”, dedi.
Hizmetçi şöyle anlattı: “Ben Cahiliye (İslam gelmeden evvel) döneminde insanlara istekleri üzerine bazı şeyler okuyarak rukye (sihir, büyü) yapardım. Onlar da buna karşılık bana bazı vaatlerde bulunurlardı. Bugün o rukye yaptığım kişilerden birinin bir düğün ziyafeti verdiğini gördüm. Yanına gittim ve ona, bana verdiği sözü hatırlattım. Bunun üzerine o da bana bu yemeği verdi.”
Hz. Ebu Bekir (r.a) bunu işitince “İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciün” diyerek tövbe ve istiğfar etti, ardından yediği bir lokmayı kusmak için zorlamaya başladı. Fakat bir türlü kusamıyordu. Öyle ki kendisini zorlamaktan mosmor kesilmişti. Ne kadar zorladıysa çıkaramamıştı o lokmayı Hz. Ebu Bekir’ in bu halini görenler. “Bir bardak su içsen belki çıkarabilirsin.” dediler.
Bunun üzerine büyük bir kap dolusu su getirildi. Hz. Ebu Bekir (r.a) suyu içtikten sonra yine kendisini zorlamaya devam etti ve nihayet o bir lokmayı çıkardı. Onu görenler, “Bütün bunlar şu bir tek lokma için miydi” dediler. Hz. Ebu Bekir (r.a), Ben Resülullah’ın (s.a.v), “Şüphesiz ki Allah Teâlâ, haramla gıdalanan her bedeni cennete haram kılmıştır” buyurduğunu işittim, dedi…
