Ölümün kendine hâs büyük bir korkusu vardır. Sizden birinize bir kardeşinin ölüm haberi geldiğinde şöyle desin:
إِنَّا لِلّٰهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ. اَللّٰهُمَّ اَلْحِقْهُ بِالصَّالِحِينَ وَاخْلُفْهُ عَلٰى ذُرِّيَّـتِـهِ فِي الْغَابِرِينَ وَاغْفِرْلَنَا وَلَهُ يَوْمَ الدِّينِ. اَللّٰهُمَّ لاَتَحْرِمْنَا أَجْرَهُ وَلاَتَفْتِنَّا بَعْدَهُ.
Okunuşu: İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûne. Allâhümme elhıkhu bi’s-sâlihîne va’hlüfhü alâ zürriyyetihî fî’l-ğâbirîne va’ğfirlenâ velehü yevme’ddîn. Allâhümme lâ tahrimnâ ecrahü velâ teftinnâ ba’dehü.
Anlamı: Biz Allâh’a âidiz ve tekrâr O’na dönücüleriz. Ey Rabbimiz! Onu sâlihlere ilhâk et ve zürriyyetine, geride kalanlarla berâber halef ol, yani mu’în ol! Onu ve bizi dîn gününde mağfiret et! Ey Rabbimiz onun ecrinden bizi mahrûm etme, onun arkasından bizi fitneye dûçâr etme! (İbn-i Seniy’den, el-Ezkâr, 132)
